Me : MediH

Play your unstable Life game

25540627

My forever best photo.


ข้อมูลภาพ
กล้องที่ใช้ถ่ายภาพ :  Sony DSC-H50
โหมดถ่ายภาพ :  ภาพขาวดำ
วันที่บันทึกภาพ :  วันที่ 27 มิถุนายน 2551,  เวลา : 17.45 น.
สถานที่ถ่ายภาพ : จุดรอรถโดยสารหน้าสวนสัตว์ จ.นครราชสีมา

“ ทุกจังหวะของชีวิตมีความสวยงามในแบบของมันเองฉันใด ภาพถ่ายทุกภาพก็มีเสน่ห์และมีความหมายในตัวมันเองทุกภาพฉันนั้น “ ในการถ่ายภาพให้ออกมาสวยงามดังใจหวังนั้นทำได้ไม่ยากสำหรับมืออาชีพและผู้มีประสบการณ์การแล้ว ไม่ว่าจะการจัดเส้น แสง สี องค์ประกอบต่างๆให้ลงตัวก่อนที่จะลงมือกดชัตเตอร์ ภาพที่บันทึกมาได้จึงมีเสน่ห์ในมุมมองของมันเอง  แต่สำหรับมือใหม่หัดถ่ายหลายๆคน คงเป็นการยากที่จะปรับแสงสีก่อนถ่ายแม้ว่าในปัจจุบันจะมีระบบช่วยเหลือต่างๆมากมายที่อำนวยต่อการถ่ายภาพให้สวยงาม แต่ประสบการณ์ผู้บันทึกภาพก็ยังคงจำเป็นอยู่ 
ดังนั้นภาพถ่ายเมื่อครั้งยังไร้ประสบการณ์ที่มีความหมายต่อผู้ถ่ายภาพจึงมีน้อยนักในทางปริมาณ ทว่าในส่วนของความภูมิใจนั้นย่อมสวนทางกัน ยิ่งหากภาพที่ลั่นชัตเตอร์ออกไปแล้วปรากฏออกมาสวยงามลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อแล้ว มั่นใจได้เลยว่าความประทับใจนั้นจะยังคงอยู่ตราบนานเท่านาน
ภาพดังกล่าวคือภาพที่ผมถ่ายให้เพื่อนคนหนึ่ง เป็นการลองถ่ายภาพในโหมดขาวดำเล่นๆ โดยกะเกณฑ์ว่าสวยในแบบที่ตัวผมเองชอบแล้วก็กดนิ้วบันทึกภาพเลย ไม่ได้คำนึงถึงแสงสีของเวลาสายันห์หรือแม้กระทั่งแรงของลมเลย นึกได้ว่ามุมนี้นางแบบของเราสวยก็กดถ่ายแบบไม่คิดอะไรมาก อย่างไรก็ตาม ภาพนี้ก็เป็นหนึ่งในผลงานที่มีไม่กี่ชิ้นที่ถูกใจประทับใจผมที่สุด
              Medih C.Rozenkroy            

25540610

My Summer Life at Punt-Nguen

It's just My Breakfast

ชีวิตช่วงฤดูร้อนและสงกรานตร์ที่ผ่านมา ~ นั่งนึกๆดู โอ้วว เยอะเหมือนกันแฮะ

เริ่มตั้งแต่กลับไปช่วยแม่ทำงานที่ร้านตามปกติ ครีเอทรายการอาหาร ทำอะไรตกแต่งร้าน เก็บบ้าน มหกรรมซักผ้าสามัคคี ฯลฯ ช่วงนั้นอารมณ์ดีแม้จะโดนวีนบ้างก็ยังทำงาน กินข้าว นอนหลับได้
ไปงานแต่งเจ้โอด้วย(ญาติห่างๆที่สนิทๆกันแล้ว เอ๊ะ!! ยังไง)


      เข้างานพรมแดงกะน้องสาว ....                                                   แม่เจ้าสาว  เจ้าสาว เจ้าบ่าว
                                                                             เด็จป้อ เด็จแม่  พี่สาว  น้องสาว  ...ลูกสาว?



และ ลูกชายของผมเอง "กัซเบล" อายุอานาม 4 เดือน!!

ถ่า....ด่า.....



แล้วก็เริ่มหักเหกลายเป็นอารมณ์เสีย อคติบ่จอยกับเรื่องงี่เง่าๆของคนในบ้าน ขี้เกียจเอ่ยถึง รำคาญ....
ทำเรื่องน่าเบื่อๆที่ต้องสะสางให้เสร็จหลายสิ่งหลายอย่าง เดินหนังสือ ทำงาน แอดดรอปวิชาที่ช่วยดึงเกรด บลา บลา บลา และลืมเจอสาริยาที่อุตส่ามากรุงเทพฯ (อันนี้เสียใจมาก)

ชีวิตแม่งก็วุ่นวายตลอด ไหนจะปาล์มออกจากร้านมาแล้ว ~ มาหางานทำเอง เพราะรำคาญอิเจ๊ที่ชอบใช้ แม่ก็ไม่ฟัง มัวแต่โอ๋เจ๊อยุ่ได้ เรื่องเปื้อนสี ตีไข่เลอะ เปรอะคราบไฟเต็มไปหมด เบื่อจะเคลีย ละเหี่ยหัวดอ

ล่าเหยื่อดีกว่าแม่ง.....