18 Oct 2011 - Daylight
เริ่มต้นด้วยข้อความอวยพรวันเกิดของแม่ที่เข้าเครื่องมาตั้งแต่เที่ยงคืน...ดีใจอ่ะ ...แต่ว่าในหัวตอนนี้กำลังอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกเยอะแยะมากมาย....
วันเกิดปีนี้ ผมได้สิ่งที่มนุษย์ทั่วไปควรจะมีคืนมา มันคือ ... "น้ำตา"
อ่าว งงกันไหม...มา...มาย้อนความกันหน่อย...
เมื่อก่อนผมก็มีน้ำตาเหมือนคนทั่วไปแหละครับ กระทั่งวันหนึ่งกลับมาจากขายของที่ตลาดนัด ทุกครั้งที่ป๊าขับรถเข้าบ้านหมาที่บ้านทั้งหลายก็จะพากันกรูเข้ามาพาเหรดดีใจต้อนรับนายกันตามประสา ซึ่งวันนั้นก็เหมือนกับทุกๆวัน ทว่าวันนั้นมันมีเสียง
โพล๊ะ !!
ใช่แล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผมกำลังจะเล่าอะไรต่อ สิ่งที่ได้ยินต่อมาคือเสียงกรีดร้องของน้าสาวที่ดังขึ้นเป็นชื่อของ "อุ๋มอิ๋ม" หมาเพศผู้พันธุ์สปิตท์ที่เกิดพร้อมๆกันกับผม เล่นด้วยกันมาตั้งแต่ยังเดินไม่ได้ ผมในตอนนั้นช็อคไปเกือบชั่วโมง ...พอสติกลับคืนมาก็ร้องไห้ไม่หยุด อยากจะหยุดก็หยุดไม่ได้ ป๊าเองก็เสียใจแต่ก็โวยวายป้ายความรับผิดชอบตามประสาคนกลัวการถูกตำหนิ และหลังจากเหตุการณ์นั้นมาก็ไม่เคยร้องอีกเลย
...กระทั่งค่ายปัจฉิมนิเทศ ม.3 ...ตอนนั้นซึ้งมาก เศร้ามากจนร้องไห้ แต่ไม่มีน้ำตา !? สภาพคนร้องไห้หน้าตาบูดเบี้ยวแต่ไม่มีน้ำตามันน่าขันชะมัดให้ตายสิ ในความคิดผมก็คือไม่มีแล้วน้ำตา หลังจากนั้นไม่ว่าจะยังไงมันก็ไม่มีน้ำตาไหลเหมือนคนทั่วไปร้องไห้เลย แถมไม่ค่อยจะร้องไห้บ่อยซะด้วยสิ
...จนกระทั่งวันนี้...
เรื่องราวต่างๆในสมอง ความรู้สึกมากมายที่อัดแน่น สิ่งต่างๆที่รายล้อมทำให้ผมรู้สึกทรมานและมีความสุขผสมปนเปกันอย่างแยกไม่ได้ วันนี้ทั้งวันหมดไปกับการเดินเที่ยวในเมืองภูเก็ตอย่างไร้จุดหมาย... จนไปถึงสะพานหิน... สติเลื่อนลอยนึกถึงแต่คนๆหนึ่งอยุ่ตลอดเวลา ทั้งรู้สึกผิด ทั้งตกใจในสิ่งที่ตัวเองรู้สึกต่อเขาคนนั้น ทั้งกลัวคำตอบที่ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ทั้งไม่รู้ว่าจะยอมรับคำตอบได้ไหม ควรทำตัวยังไงต่อไป
เพื่อนสนิททั้ง 3 และเพื่อนใหม่อีกหนึ่งคน เตรียมจะเซอร์ไพรซ์วันเกิด
หากแต่ไม่ได้ตื่นเต้นด้วยเลยกับอายุที่มากขึ้น กลับนึกถึงแต่คนๆนั้นตลอด ~ และก็ถึงเวลาที่่ต้องกลับห้องซะที... ริยาห์เอารถมารับพากลับที่พักอย่างมีพิรุท แหงล่ะ นี่มันวันเกิดเรานี่
18 Oct 2011 - Night Time
เปิดประตูมาก็เป็นดังที่คาดไว้.... พวกเขาเซอร์ไพรซ์จริงๆด้วย
...หน้ากูเฉยโคตร... ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทั้งๆที่ดีใจมากๆ
คนๆนั้นลงมือทำอะไรให้ตั้งหลายอย่าง ความรู้สึกมากมายก่อตัวภายใต้ใบหน้าที่นิ่งสนิท ~ ดีใจ ซึ้งใจ ตื้นตัน มีความสุข....
น้ำตาไหล... !!!
เล่นเอาตกใจ... จู่ๆน้ำตาก็ไหลพรากเป็นทางๆด้วยความตื้นตัน
สิ่งนี้สินะ...ของขวัญที่เราให้กับตัวเองในปีนี้ ได้รู้จักกับความรู้สึกที่ไม่เคยคิดจะศรัทธา ได้น้ำตาคืนมาเหมือนคนทั่วไป ได้เรียนรู้กับการบังคับหัวใจ(ที่ไม่เกิดประโยชน์เลย) และได้อะไรๆอีกมากมายจากที่นี่...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น