Unbelievable Feeling
ผมรู้ตัวนะว่าผมชอบน้องคนนึงมานานแล้ว
เขาก็ไม่ใช่คนอื่นไกลที่ไหนหรอก เขาเป็นน้องของเพื่อนรักเพื่อนสนิทของผมเนี่ยแหละ ...
ผมปลื้มในความเก่งกาจ ความคิดที่แปลกแตกต่างที่ผู้ใหญ่บางคนคิดไม่ได้ด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เขาเองก็เป็นเด็กคนนึงเท่านั้น ความสามารถที่เกินตัวของเขาทำให้ผมรู้สึกว่า เด็กคนนี้แม่งแนวอ่ะ เท่อ่ะ ชอบวะ... เจ๋งดีคนเก่งแบบนี้ และความขี้อายที่มีอยู่ในตัวทำให้ผมใช้เป็นจุดอ่อนในการกลั่นแกล้ง ...ตอนมันเป็นเด็กอะนะ พอโตขึ้นมากลับกลายเป็นคนกวนบาทาจนน่าตกใจ เป็นอีกจุดที่ดึงผมเข้าไปสนใจในตัวคนๆนี้
กระทั่งได้มาเจอกันอีกครั้งในทริปการรวมตัวที่ภูเก็ต
"มัน" มีความเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจ จากเด็กจ้ำม่ำกลมๆขี้เขินขีิอาย กลายเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาคมเข้มที่เงียบขรึมแต่พร้อมจะกวนตีนได้ทุกเวลา ...ใช่แล้ว... มันหล่อขึ้นจนใครๆต่างพากันชม
คือ... มันก็"หล่อ"จริงๆอะนะ...
แต่ผมว่า มัน"น่ารัก"มากกว่า ...โดยเฉพาะเวลายิ้ม
ผมยังติดนิสัยจ้องมองสิ่งที่ตัวเองสนใจอย่างไม่ปราณีความรู้สึกผู้ถูกจับตาดู จน"มัน"ต้องทักเราว่า"พี่นี่ ชอบจ้องเนอะ" เราก็ได้แต่ขำฝืดๆกลับไป
กลับมานั่งสรุป ทบทวน ในสิ่งต่างๆแล้ว... ไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยว่าผมรู้สึกแบบนี้กับมัน
กระทั่งผมได้ทำสิ่งที่ไม่สมควรทำลงไป
...สิ่งที่ผมรู้สึกหลังจากนั้นคือ ผมแคร์ความรู้สึกมัน ผมห่วงมัน ผมอยากจะกอดมัน ผมไม่อยากทำให้มันไม่สบายใจด้วยเรื่องอะไรก็ตาม ผมไม่อยากจะยื้อมันไว้...
เปิดดูรูปที่ถ่ายมาตลอดทริปนี้... มีรูปมันเกือบ 30% ของทั้งหมด (รูปตัวเอง20% รูปเพื่อน20% วิวและสิ่งของต่างๆ15% ภาพไอเดีย9% ภาพอื่นๆ 6%)
รึว่าผมจะ ระ...
!!!!
ไม่นะ ไม่น่าจะ...
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
จริงดิวะ ไม่น่าเชื่อเลยอะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น