วันหนึ่ง...ขณะที่ผมสำรวจผืนฟ้าหลากสี
ผมได้เจอปลากลางอากาศอันบิดเบี้ยว
มันร้องขอให้ช่วยแกะห่อประหลาด
ผมช่วยเหลือตามที่อยากจทำ
...
มันกระวนกระวายจนน่าสงสาร ผมจึงให้น้ำตาลแก่มัน โดยไม่คิดอะไร
หวังเล็กๆในใจว่ามันคงสงบลง
...มันไม่กิน...
มันเฝ้ารอการแกะห่อนั้นอย่างใจจดจ่อ
ผมจึงพยายามที่จะแกะเพื่อให้ปลาตัวนั้นสบายใจ
สุดท้ายเมื่อเปิดออก...มันคือขนมที่มีพิษของน้ำตาลอันร้ายกาจ
รอยยิ้มที่ไม่เต็มใจผุดขึ้นบนหน้าผม
ของอันตรายนั้นเข้าสู่ตัวปลาอย่างรวดเร็ว...จนผมตกใจ
พิษของน้ำตาลแล่นทั่วร่าง มันกำลังจะขาดใจ
ผมจึงเอาน้ำตาลของตนใส่ปากไป
กระทั่งทุเลาลง
['E'N'D']
ใช่ครับทุกๆชีวิตต้องก้าวต่อไป สู้ๆครับ เป็นกำลังใจให้นะ
ตอบลบ